ABD’yi bir arada tutan tek sorun Çin mi? — RT Dünya Haberleri

İle Timur Fomenkobir siyasi analist

Bazı manşetlere inanılacaksa, Amerika Birleşik Devletleri temerrüde düşmenin eşiğinde. Teknik olarak.

ABD ulusal borcunun sürekli artmasıyla birlikte, kongre borç tavanı bu ayın sonuna kadar aşılacak. Normalde Kongre, para basma makinesini daha da ileriye döndürerek sadece onu daha da yükseltmek için oy kullansa da, bu kez Cumhuriyetçilerin kontrolündeki Temsilciler Meclisi siyasi bir hesaplaşmayı ve Biden yönetiminin hayatını zorlaştırmayı seçti. Ortaya çıkan bu açmazın kayıpları arasında Biden’ın yanı sıra Avustralya’da bir Dörtlü zirve yer alıyor. önerilen Papua Yeni Gine’ye bir ABD başkanı için ilk seyahat olacaktı.

Sonunda, tavanı yükseltmek için bir anlaşmaya varılacağına dair çok az şüphe var, ancak bazı dramatik siyasi tiyatrolar ve belki de bazı zorlu tavizler de olmadan olmaz. Temsilciler Meclisi’nin “kontrol etmesiyle”çantanın gücü” ABD’nin (bütçesi), Meclis’in başkana muhalefet eden parti tarafından kontrol edildiği bu siyasi olarak bölünmüş günlerde, bir kriz yaratarak onu küçük düşürmeye çalışmak norm haline geldi. Örneğin, Nancy Pelosi, 2018’in sonlarında Trump’ın bir sınır duvarı için fon sağlamasını engellediğinde ve bir ay süren bir hükümet kapatması yarattığında. Buradaki amaç ABD ekonomisini çökertmek değil, Biden’ı zayıflatmak.

Bununla birlikte, borç tavanının yükseltilmesi çağrısında bulunan ve bunu yapmazlarsa, “Çin’e yardım et,” veya hatta bazen Rusya. Bu iddialar tuhaf. ABD’de temel siyasi birliği ve uzlaşmayı sürdürmenin tek sebebinin Pekin olduğunu gerçekten öne sürüyorlar mı? Ve dağ gibi ABD borcunu ve harcamalarını devam ettirmek için uymaları gerektiğinin nedeni bu mu? Böyle bir açıklama, hem geçmiş hem de şimdiki ABD siyaseti hakkında çok şey söylüyor. İlk olarak, saldırganlık göstermenin ve yabancı düşmanlardan korkmanın ötesinde, bugünlerde ABD siyasetini bir arada tutacak çok az şey olduğunu ve çevresinin esasen zehirli olduğunu söylüyor. İkinci olarak, ABD sisteminin bir bütün olarak gücünü nasıl sürdürdüğünü de anlatıyor.

ABD geniş ve çeşitliliğe sahip bir ulustur. 300 milyonun üzerinde bir nüfusa sahiptir ve bu, dünyanın üçüncü büyük bölgesidir. bazı tanımlar. 50 eyalette, çeşitli farklı etnik ve sosyal geçmişler bulunabilir. Alabama’daki Baptist papazınızın, New York’ta yaşayan hırslı genç orta sınıf bankacınızla hiçbir ortak yanı yok, hatta aynı şehirde mücadele eden Afrikalı-Amerikalı ailenizle daha da az. Bu tür bir çeşitliliği bünyesine katarken, ABD’nin siyasi sistemi de anayasa gereği ademi merkeziyetçidir ve gücü federal, eyalet ve yerel düzeylere dağılmış çok sayıda hükümet şubesine devreder.

Bunun, çoğu zaman şiddetli bölünmeler ve yoğun ideolojik ve değerlere dayalı çatışmalarla kuşatılmış bir siyasi sistem üretmesi şaşırtıcı değil. Bu, tarihin de gösterdiği gibi, ülkeyi bir iç savaşa sürüklemek için yeterli olmuştur. Kitle iletişim araçlarının ve sosyal ağların gelişimi durumu daha da kötüleştirdi. Böylece, 20. yüzyıldan başlayarak, Amerikan elit yapısı, kendisini sürekli olarak “” vurgusunu zorlayan korku tellallığı siyasetine emanet ederek ulusu üzerindeki kontrolünü sürdürmeye çalıştı.Amerikan değerleri,Devletin kendisinin meşrulaştırılması için temel bir fikir birliğini sürdürme girişiminde, yani demokrasi ve özgürlük.

ABD’nin karşılaştığı her bir yabancı düşman her zaman bir “Yakın tehdit” Amerikan değerlerine, sanki onlara sahip olduklarını sürekli hatırlatmak istercesine, halk arasında korku uyandıracak şekilde ifade edildi. Bu, Sovyetler Birliği’nden Saddam Hüseyin’in Irak’ına, Kuzey Kore’ye, Rusya’ya ve Çin’e kadar uzanıyor. Her düşman, ABD’ye sızma, sabote etme ve yıkma gücüne sahip, neredeyse her şeye kadir olarak tasvir ediliyor. Bunu yaparken, şu anda borç tavanı krizinde gördüğümüz gibi, bu düşmanların her birinin ABD politikacılarının sahip olabileceği temel anlaşmazlıklardan yararlandığı varsayılıyor ve ardından onları “” için bir birlik pozisyonu etrafında birleşmeye zorluyor.daha büyük iyilik” – sanki başka türlü yokmuş gibi.

Bu mercekle analiz edildiğinde, ABD’nin düşmanları ve tehditleri biterse, politikacılar ulusun varlığını veya birliğini mevcut haliyle tamamen haklı çıkarmakta gerçekten zorluk çekebilirler. ABD kendisini korku ve histeri yoluyla merkezileştiriyor, çünkü sürekli başgösteren şeyler olmasaydı, Amerikalıların silahlar, kürtaj, LGBTQ hakları, göçmenlik veya başka herhangi bir şey üzerinde hemfikir olacak pek çok şeyi olmayacaktı.