Birinci Dünya Savaşı yeniden ortaya çıktıktan sonra unutulmuş bir barış dilekçesi başladı ve umut uyandırıyor : NPR

1923’te Galler’de başlayan kadın barış dilekçesinin tanıtımı.

WCIA

başlığı gizle

altyazı değiştir

WCIA

1923’te Galler’de başlayan kadın barış dilekçesinin tanıtımı.

WCIA

Dünya barışı hayalleri savaşlar kadar eskidir. Ancak Galler’deki kadınlar Birinci Dünya Savaşı’ndan kurtulurken, sürüler halinde barış talep ettiler.

Savaşta savaşan kocalar, oğullar ve sevdiklerinin yasını hâlâ tutan Welsh League of Nations United (WLNU), Aberystwyth Üniversitesi’nde savaşsız bir dünya çağrısında bulunan bir dilekçe taslağı hazırladı.

Dilekçe, Galler’deki tüm kadınların kabaca dörtte üçü tarafından imzalandı ve yedi mil uzunluğunda olduğu söylendi. Belge daha sonra büyük bir meşe sandığa kondu ve Atlantik üzerinden gönderildi.

WLNU, Amerika’nın barış misyonlarına katılmasını umuyordu ve bu nedenle, Başkan Calvin Coolidge onu koruma için Smithsonian’a vermeden önce dilekçeyle ülke çapında gezdiler.

Women’s Peace Petition Partnership’in başkanı Mererid Hopwood, I.

“Bize okulda veya başka bir şey öğretilmemişti” dedi.

“Fas derisinden yapılmış, altın harflerle yazılmış, bu dilekçe hakkında kimsenin bilmediği bir şeyler söyleyen iki dilli bir mesaj içeren ilginç bir plaket vardı.”

Barış dilekçesinin anma kapağı

WCIA

başlığı gizle

altyazı değiştir

WCIA

Böylece 2017’de Smithsonian’a sandığın durumu, konumu ve dilekçesi hakkında soru soran bir e-posta gönderildi.

Her ikisi de bu yıl 29 Mart’ta Galler Ulusal Kütüphanesine geldi. Hopwood, Barış Dilekçesi Ortaklığının diğer üyeleriyle birlikte onu almak için oradaydı ve sandığı açmayı ve sonunda içindekileri duygusal bir an olarak görmeyi anlatıyor.

“Bize beyaz eldivenler verildi ve sadece birkaç tanesini açmamıza izin verildi. !'”

Daha geniş Barış Dilekçesi Ortaklığının üyeleri, özellikle Heddwch Nain/Mam-gu (Büyükannemizin Barışı) grubundan.

Galler Ulusal Kütüphanesi

başlığı gizle

altyazı değiştir

Galler Ulusal Kütüphanesi

Hopwood, dilekçe orijinal yerine geri döndüğünden, daha fazla Galli vatandaşın benzer deneyimler yaşayacağını umuyor. Dilekçe, tüm imzalar ve adreslerle birlikte dijital ortama aktarılacak, böylece halk çevrimiçi olarak görüntüleyebilecek ve büyükannelerinin veya evlerinin önceki kiracılarının 100 yıl önce imzalayıp imzalamadığını görebilecek.

Açıkça görülüyor ki, dünya dilekçenin yüce hedeflerine henüz ulaşmadı, ancak Hopwood imzaların ona umut verdiğini söyledi.

“Bu insanlar bunun mümkün olduğunu düşünmekten korkmuyorlardı ve [had a] Sağduyu yaklaşımı, ‘Tamam, peki bunu nasıl yapabiliriz? Bunu gerçekleştirmeye yardım edip edemeyeceklerini görmek için Amerika’daki kız kardeşlerimizi görelim,” dedi Hopwood.

“Ortaklık için yol gösterici bir ilke olarak sahip olduğumuz şeylerden biri, umuda tutunmaktır. Ve umudu, parmakların kesişmesi olarak değil, iki şeyi yapmamızı sağlayabilecek bir güç ve kuvvet enerjisi olarak yorumlamaktır. : Birincisi orayı daha iyi görmek, ikincisi oraya giden yolu bilmek. Mümkün, buna inanmalıyız.”