Devasa balıklar yeniden büyüyor : NPR

MAMIRAUÁ REZERVİ, Brezilya – Amazon Nehri’nin bu bölümünde, dünyanın en büyük tatlı su balıklarından biri olan pirarucuyu bulmak için bir balık bulucuya ihtiyacınız yok. Sıçrama onları ele verir.

Tuzlu su tarponu gibi, pirarucu da oksijeni yutmak için her 15 dakikada bir yüzeye çıkması gereken hava soluyan bir balıktır. Bu, arapaima olarak da bilinen pirarucuyu bulmayı ve yakalamayı kolaylaştırır. paiş – 10 fit uzunluğa kadar büyüyebilen, 450 pound ağırlığa kadar çıkabilen ve etleri için ödüllendirilen.

Sürekli yüzeye çıkmaları, kaçak avcıların işini de kolaylaştırır. Aslında, yaygın yasadışı balıkçılık, pirarucuların Amazon’un bazı bölgelerinde neredeyse yok olmasına neden oldu. Ancak eğitimi katı kurallar ve kotalarla birleştiren sürdürülebilir balıkçılık programları sayesinde, artık geri dönüş yapıyor.

Kuzey Brezilya’da 4.300 mil karelik ormanı kapsayan geniş bir doğa rezervini yöneten Mamirauá Enstitüsü’nün sürdürülebilir balıkçılık programını yürüten Ana Claudia Torres, “Pirarucu nüfusu iyileşti” diyor.

Koruma alanına yakın zamanda yapılan bir ziyarette, nehir kıyısındaki köylerden geleneksel balıkçılar, üç haftalık kısa balıkçılık sezonundan yararlanmak için harekete geçti. Yaklaşık iki düzine kadar küçük teknelerde oturmuş, pirarucunun kendilerini göstermesini beklerken sessiz kalıyorlardı.

Biri atladığında, balıkçılar teknelerini hızla dairesel bir düzende kürek çekiyor ve ağlarını atıyorlardı. Ardından, balıklar birbirine dolanıp tuzağa düşene kadar ağları yavaşça daha da sıkı bir çember haline getirdiler.

O zaman bile, güçlü balık devasa vücudunu şiddetle ileri geri salladığından savaş bitmemişti. Balıkçılar, iniş sırasında yaralanmayı önlemek için Çakmaktaş teknolojisine benzeyen bir teknolojiye başvurdular: Tahta sopalarla balıkları bayıltıp bayılttılar ve sonra tekneye çektiler.

Açık ağzı, kırmızımsı pulları ve yılan balığı gibi ilkel, yuvarlak kuyruğuyla tarih öncesi görünüyordu. Teknedeki alanın çoğunu kaplıyordu ama en azından bugün su yüksekti. Kollar kuruduğunda, kuraklık sırasında, balıkçılar bazen derme çatma inşa ederler. sedyeler balıklar için veya onları sırtlarında eve taşıyın.

Her gün yakalanan balık sayısını takip eden 22 yaşındaki balıkçı Ailton Bruno, “Bugün güzel bir gün. Şimdiden sekiz balık yakaladık” diyor.

Onları yakalamak eskiden çok daha zordu.

1960’lardan başlayarak, daha büyük tekneler ve motorlar, geliştirilmiş ağlar ve buz yapma makineleri, balıkçıların daha fazla pirarucu yakalamasına ve onları nehirden aşağı, balıkların çoğunun satıldığı Amazon kasabalarına ve şehirlerine inene kadar günlerce tutmasına olanak sağladı. Ancak aşırı avlanma bedelini ödedi.

Nehir kıyısındaki Boa Vista do Calafati köyünde yaşayan Edivan Ferreira, “Babam dört ya da beş gün balığa çıkar ve tek bir pirarucuyla geri dönerdi” diyor.

Şimdi, balıkların geliştiğini söylüyor ve Boa Vista do Calafati’nin, balıkçılığın sıkı bir şekilde kontrol edildiği Mamirauá rezervinin içinde olduğuna dikkat çekiyor.

İşte nasıl çalıştığı. İlk olarak, balıkçılar yüzeye çıkmalarını izleyerek yakındaki göl ve nehirlerdeki pirarucu sayısını sayarlar. Bu sayıları çevre yetkililerine bildirdikten sonra, balıkların çiftleşmediği bir dönemde, genellikle Eylül’den Kasım’a kadar sadece birkaç hafta süren bir balıkçılık sezonunda yetişkinlerin %30’unu yakalamalarına izin verilir.

Alıcılar yasal olarak yakalandıklarını bilsinler diye pirarucular etiketlenir. Bu arada, Amazon Nehri’nin büyük bölümünde kolluk kuvvetlerinin yokluğunda, topluluklar yasa dışı balıkçılığı caydırmak için kendi tekne devriyelerini organize ettiler. Şimdi, yönetilen balıkçılık uygulayan bazı Amazon toplulukları, neredeyse on kat artış pirarucu popülasyonunda.

Bununla birlikte, doğal rezervlerin dışında, genellikle uyuşturucu kaçakçıları tarafından finanse edilen yasadışı balıkçılık büyük bir sorun olmaya devam ediyor. Mamirauá rezervini de içeren Amazonas eyaletinin en üst düzey çevre yetkilisi Eduardo Taveira, balıkçı teknelerinde kokain saklıyorlar ve balıkçılık işini karlarını aklamak için kullanıyorlar, diyor.

Taveira, NPR’ye “Uyuşturucu satıcıları balıkçılara normal gelirlerinin neredeyse 20 katı kadar para ödüyor” dedi.

Sonuç olarak, bazı balıkçı köylerinin kaçakçılarla işbirliği yapmaya istekli olduğunu söylüyor. Torres’e göre bir başka sorun da, Ekim ayında yeniden seçilme teklifini kaybeden Başkan Jair Bolsonaro’nun son dört yılını çevre yasalarını geri çekerek ve Amazon’da herkes için ücretsiz balıkçılık, tomrukçuluk ve madenciliği teşvik ederek geçirmesi.

Bu sayı, Haziran ayında İngiliz gazeteci Dom Phillips ve Amazon’da yasadışı balıkçılık ve diğer çevre suçlarını araştıran Brezilyalı çevreci Bruno Pereira, bir kaçak avcı tarafından vurularak öldürüldü. Geçen yıl Pereira ile yasadışı balıkçılığı tartışmak için bir araya gelen Torres, cinayetlerin Brezilyalı çevrecileri şok ettiğini söylüyor.

“Onların başına gelen hepimizin başına gelebilir” diyor.

Yine de, sürdürülebilir balıkçılık programı işe yaradığı için ilerlemeye kararlı.

Mamirauá rezervinde yakalanan her pirarucu yaklaşık 100 dolara satılıyor. Bu, yılın geri kalanında geçimlik tarımla geçinen nehir kenarındaki topluluklar için büyük bir destek.

Ama hızlı hareket etmeleri gerekiyor. Balığı birkaç saat içinde tropikal sıcaktan çıkarıp sevkiyata hazır hale getirmeleri gerekiyor, yoksa et bozulmaya başlayacak.

Bu yüzden, Ailton Bruno ve diğer balıkçılar avlarını nehir üzerine inşa edilmiş tek odalı bir işleme tesisine geri götürüyorlar; burada işçiler pirarucusların içini boşaltıyor, onları yıkıyor ve buzla kaplı oldukları teknelerin kargo ambarına koyuyorlar.

Nihai varış noktaları, buradan nehrin yaklaşık üç gün aşağısındaki Manaus. Bir miktar pirarucu eti ihraç edilse de, neredeyse tamamı Brezilya’daki evlerde ve restoranlarda yemek yiyenlerin tabaklarında bitiyor.