Kolombiya Yerlisi çocuklar ormanda düşen uçaktan 40 gün sonra nasıl hayatta kaldı? : NPR

BOGOTÁ, Kolombiya – Arama operasyonuna katılanlara göre, Amazon ormanlarında 40 gün boyunca kaybolan biri bebek de dahil olmak üzere dört Yerli çocuğun geçen hafta kurtarılması, modern teknoloji ve Yerli bilgi birikiminin bir araya gelmesiyle mümkün oldu.

Yaşları 13, 9 ve 4 olan çocuklar ve 11 aylık bir bebek annelerini öldüren ölümcül bir uçak kazasından sağ kurtuldu.

Daha sonra, en büyüğü olan Lesly adında bir kızın liderliğinde, Yerli rehberlerle bir araya gelen Kolombiya özel kuvvetleri sonunda onları bulana kadar yağmur ormanlarında yiyecek, su ve barınak bulmayı başardılar.

Kurtarma ekibine danışmanlık yapan Kolombiya Ordusu subayı Yarbay Óscar Garzón, NPR’ye “Onların hayatta olduklarına ikna olduk ve devam etmemizi sağlayan şey buydu” dedi.

Çocuklar – Lesly, Soleiny, Tien ve Cristin – Huitoto Yerli grubunun üyeleridir. İki çocuk babası olan kocasını ziyaret etmek için güneydeki Araracuara kasabasından anneleriyle birlikte tek motorlu bir Cessna ile San José del Guaviare’ye seyahat ediyorlardı.

tarafından tehdit edildikten sonra bölgeden kaçtığını söyledi. gerilla grubu çocuklarını işe almaya çalışacağından korktuğunu.

Arama ekibi çocukları bulana kadar ayrılmamaya yemin etti.

Cessna motor sorunu geliştirdi ve 1 Mayıs’ta ortadan kayboldu. Şu anda bölgede yağmur mevsimi ve bulut örtüsü ve sürekli sağanak yağışlar nedeniyle, ordu keşif uçağının kaza mahallini bulması iki hafta sürdü. Orada, aralarında çocukların annesi 33 yaşındaki Magdalena Mucutuy’un da bulunduğu uçaktaki üç yetişkinin de cansız bedenlerini buldular.

Tek olumlu işaret, çocukların kayıp olmasıydı. Uçağın arkasına oturmuşlardı, bu da kazanın etkisinden kurtulmalarına yardımcı olmuş olabilir.

Garzón, “Uçak enkazı bulunduğunda ve çocuklardan hiçbir iz kalmadığında, bir amaç vardı: o çocukları bulmak,” diyor Garzón. “Onları bulmadıkça oradan ayrılmayacaktık.”

Kolombiyalı askerlerle birlikte çalışan düzinelerce Yerli gönüllüden biri olan Alfredo Acosta, çocukların muhtemelen tehlikeli hayvanları çekebilecek cesetlerden uzaklaşmak ve ayrıca yiyecek ve su aramak için kaza mahallini terk ettiklerini söylüyor.

Çocuklar ormanda hayatta kalmak için hayati bilgi ve becerilere sahipti.

Son 30 yıldır Huitoto kültürü ve dili üzerinde çalışmış olan Kolombiyalı antropolog ve dilbilimci Consuelo de Vengoechea, ormanda büyüdükleri için yiyecek aramaya iyi hazırlanmış olduklarını ve bu sürenin bir bölümünde yaşamış olduklarını söylüyor. Araracuara yakınlarındaki çocukların ailesiyle birlikte, ölen anneleriyle yakın arkadaş oluyorlar.

De Vengoechea, araştırma yaptığım için “Bana kapılarını açan aileydi” diyor.

Oradayken, gençlerin sürekli olarak ağaçlara tırmandıklarını, yenilebilir meyveler topladıklarını ve ormanın cömertliğini kutladıkları ve şarkı söyledikleri Yerli törenlerine katıldıklarını söylüyor.

De Vengoechea, “Kendilerine nasıl bakacakları çok küçük yaşlardan itibaren öğretiliyor” diyor. “Ebeveynleri ve büyükanne ve büyükbabaları her zaman bu çocuklara neyi neden yiyebileceklerini öğretiyorlar.”

Akrabaları, ormanda kaybolan çocukların, çarkıfelek meyvesine benzeyen juan soco adlı bir Amazon meyvesi ile milpesos palmiye ağacının küçük hindistancevizi gibi olan ve yağ ve vitamin içeren tohumlarını tükettiklerini anlattı. Ayrıca ordu tarafından havaya atılan bir kutu yiyecek buldular.

Çocuklar uçakta 11 kiloluk bir yuca unu bulmuşlar ve bebek Cristin’i suda çözünmüş unla besleyerek hayatta tutmuşlardı. De Vengoechea, Lesly’nin karışımı bebeğin ağzına damlatmak için bir yaprak kullandığını söylüyor.

Cristin ormanda geçirdikleri süre boyunca bir yaşına girdi ve ağabeyi Tien beş yaşına girdi.

Çocukların bir cibinlik ve plastik bir muşamba vardı, üstüne muz yapraklarını geceleri yatıp ısınmak için yığdılar. Bu çok önemliydi çünkü tropikal yağmur ormanlarında bile sıcaklık gün batımından sonra hızla düşüyor. Ve sürekli yağmurda kıyafetleri hep ıslaktı.

Yerli rehberler, arama sırasında geleneksel bilgilere güvendi

Kolombiya ordusu, çocukları aramak için keşif uçuşları, kızılötesi sensörler, uydu görüntüleri ve diğer teknolojileri kullandı ve yere 110 özel kuvvet konuşlandırdı. Ancak orman o kadar sıktı ki çok yavaş ilerliyordu, diyor Garzón.

Acosta, güçlerin Yerli rehberlerden büyük bir destek aldığını, ancak çevreyi bile zorlayıcı bulduklarını söylüyor.

Acosta, “Orası bakir bir ormandı. Hangi yöne bakarsanız bakın devasa ağaçlar görürsünüz. Kaybolmak çok kolay,” diyor Acosta.

Küçük kaplanlara benzeyen geyikler, tapirler, oncillalar ve zehirli yılanlarla karşılaştılar. Sürekli olarak sivrisinekler, sinekler ve karıncalar tarafından saldırıya uğradılar ve bazen yiyecekleri tükendi. Yağmur hiç dinmiyor gibiydi.

“Sürekli ıslaktık” diyor.

Yerli rehberler, modern teknoloji yerine geleneğe yaslandılar. Her gün ruhlardan ormana girmek için izin istemek için törenler düzenlerlerdi. bazıları aldı ayahuascahalüsinojenik vizyonların onları doğru yöne yönlendirmesi umuduyla, orman bitkilerinden yapılmış bir psikedelik bira.

Garzón, “Bu manevi boyutu anlamakta çok iyiler ve bu, arama ekibinin en iyi üyesiydi” diyor. “Ormanda görebildikleriniz ile göremedikleriniz arasındaki boşluğu dolduran şey budur.”

Arama uzayıp giderken, çocukların kaderi Kolombiya’da ulusal bir saplantı haline geldi.

En küçük iki çocuğun babası Manuel Ranoque, dördünün de hala hayatta olduğu konusunda ısrar etti ve kız kardeşlerinden birinin bir kez ormanda bir aylığına kaybolduğunu ancak hayatta kaldığını belirtti.

John Frank Pinchao – 1998’de Marksist gerillalar tarafından kaçırılan ve ardından ormana kaçan ve 17 gün sonra kurtarılan Kolombiyalı bir polis memuru – ayrıca çocukların sıtma bulaştıran sivrisineklerden kaçındıkları sürece savaşma şansları olduğu konusunda ısrar etti. Ancak bir radyo röportajında ​​\u200b\u200buyarıda bulundu: “Piranalar, tarantulalar ve her türden yılan var.”

Wilson adlı bir kurtarma köpeği, çocukların bulunmasına yardımcı oldu – ancak şu anda kayıp

Aramanın üçüncü haftasında, Başkan Gustavo Petro Twitter’da çocukların kurtarıldığını duyurdu – ancak yanlış bilgi aldığını hemen kabul etti ve tweet’i sildi.

Onları bulmanın ana zorluğu, çocukların zamanlarının çoğunu ormanda saklanarak geçirmeleriydi. Antropolog De Vengoechea, muhtemelen helikopterlerin sesinden korktuklarını ve ormanda yabancılardan kaçınmaya şartlandıklarını söylüyor.

Askerlerin kaza mahallinin yakınında terk edilmiş bir isyancı kampına rastladıklarına dikkat çeken Garzón, “Gerillaların peşlerinden geldiğini düşünmüş olabilirler” diyor.

Çocukları kendilerini göstermeye ikna etmek için büyükanneleri, ormanda yayınlanan Huitoto’daki Lesly için bir mesaj kaydetti. İçinde şöyle yazıyordu: “Lesly, bu senin büyükannen. Senden bir iyilik istiyorum. Sakin olmalısın ve olduğun yerde kalmalısın.”

Sonunda çocuklarla ilk karşılaşan Kolombiya Ordusu’ndan Wilson adında bir Belçikalı Çoban kurtarma köpeği oldu.

Garzón, “Çocuklar bize köpeğin de onlara katıldığını söylediler. Bu onlar için iyi bir işaretti çünkü ‘Burada biri var’ dediler” diyor. (Ancak Wilson kayboldu ve onu bulmak için resmi bir arama yapılıyor).

Çocuklar dramatik bir kurtarmanın ardından yavaş yavaş güçlerini geri kazanıyorlar.

Son olarak, geçen Cuma – çocukların ormandaki 40. günü – arama ekibi onları kaza mahallinden yaklaşık 2 1/2 mil uzakta buldu. O anın fotoğrafları ve videoları, onları orman zemininde otururken, zayıf ve bir deri bir kemik kalmış, kıyafetleri paçavralar içinde gösteriyor. Askerler onları hızla uzay battaniyelerine sardı.

“Onları bulmak sadece bir mucize değil. Hala hayatta olmaları bir mucize.” General Pedro SánchezArama kurtarma ekibinin komutanı gazetecilere açıklamalarda bulundu.

Ama o kadar sık ​​bir yağmur ormanında mahsur kalmışlardı ki, kurtarma helikopterinin inebileceği yer yoktu.

Bunun yerine, bir helikopter yukarıdan süzülürken, birlikler orman zeminine indi ve ardından çocukları tekrar uçağa kaldırdı. Gemiye bindiklerinde, doktorlar onları susuzluk ve yetersiz beslenme nedeniyle tedavi ettiler.

Acosta, “Şehirli bir çocuk ormanda korkabilir. Ama onlar korkmadı” diyor. “Nasıl hareket edeceklerini biliyorlardı. Atalarının bilgisinden dolayı ormanı anladılar. Bu onların hayatta kalmalarını sağladı.”

Şimdi çocuklar Bogotá’daki Merkez Askeri Hastanesinde tedavi görüyor.

Büyük amcaları Fidencio Valencia, hala zayıf olduklarını ancak yüzlerinin renginin geri döndüğünü söylüyor.

Küçük kız kardeşini ormanda taşıyan ve tüm kardeşlerini hayatta tutan kahraman Lesly’ye gelince, alnında uçak kazasından kalma bir çürük var.

Valencia şöyle diyor: “Ona ‘Endişelenme. Tüm bunlar yakında sona erecek ve yeniden çok güzel olacaksın’ diyorum.”