senPutin’in Rusya’sını anlamak, bundan önceki Komünist Komiserlerin ve Çarların Rusya’sı gibi, yabancılar için her zaman zor olmuştur. Kremlin, güç üzerindeki tekelini korumak, niyetlerini gizlemek ve yalanları yaymak için önemli devlet kaynaklarına yatırım yapıyor. Kremlin’in anlatılarına meydan okuyan Rus vatandaşları tehdit edildi, tutuklandı veya öldürüldü.
Son zamanlarda, Kremlin eleştirmeni Vladimir Kara-Murza rejimi eleştirdiği için 25 yıl hapis cezasına çarptırıldı (Rusya’daki seri katiller ve toplu katiller daha ılımlı cezalar alıyor). Moskova’daki yabancı diplomatlar ve gazeteciler baskıcı bir gözetleme, sindirme ve dezenformasyonla karşı karşıya. Wall Street Journal muhabiri Evan Gershkovich’in tutuklanması ve batı (ve Rus) medya akışlarına pompalanan yanlış bilgi seli, Potemkin köylerinin ve KGB baskısının geçmişte kalmadığını açıkça ortaya koyuyor.
Sonuç olarak, Batı, Kremlin’in niyetleri hakkında temel bir içgörü geliştirmek için genellikle casuslara ve sığınmacılara güvendi. Profesyonel istihbarat servisleri, Batı’da halka açık olan türden bilgileri ortaya çıkarmak veya çalmak zorunda kaldı.
Bu Rus casusları, geçtiğimiz yüzyılda batılı liderlere tutarlı bir hikaye anlattı. Kremlin’in şeytani bir devlet içinde devlet tarafından desteklendiği ve Rusya’nın güvenlik servisleri yok edilene kadar asla uluslar topluluğunun sorumlu bir üyesi olmayacağı konusunda bizi defalarca uyardılar. Sovyetler Birliği 40 yılı aşkın bir süre önce ölürken, eski KGB subayı Vladimir Putin, iç muhalefeti hapse atıp öldüren ve batıya karşı amansız bir siyasi savaşa girişen baskıcı ve acımasız güvenlik sistemini yeniden yarattı. Putin yarın ölse bile KGB devleti ayakta kalacak.
Devamını Okuyun: Putin Neden Hayatından Korkmakta Haklı?
Amerikan Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA), akademisyenler, gazeteciler, diplomatlar veya teknik yollarla koleksiyon tarafından erişilemeyen belirli programlara ve gruplara erişim sağlamak için dünya çapında casusları ve kaynakları işe alır. CIA ile gizlice işbirliği yapanların motivasyonları, insan sayısı kadar çeşitlidir. Kaynaklar macera, para, aileleri için yardım, patronlarına karşı intikam veya bir süper güce yardım etmenin getirdiği ego tatmini arayabilir.
Rusya’da durum farklı. Yıllar boyunca Rus kaynaklarından gelen motivasyon ve mesajlar, diğer gruplarda bulunmayan esrarengiz bir benzerlik ve tutarlılık göstermiştir. Yani, gizli Rus kaynakları, sistemlerinin kötü olduğu ve yok edilmesi gerektiği sonucuna vardıktan sonra neredeyse her zaman batıya yardım etme seçimini yapıyor. Genellikle kültürlerine ve anavatanlarına sevgilerini ifade ederler, ancak kendilerini yozlaşmış, cani ve baskıcı sistemlerini destekleyen liderliği ve gizli güvenlik servislerini yerle bir etmeye adamışlardır. CIA’de on yıllardır çalışma deneyimime göre, Ruslar en kararlı kaynaklar arasında olma eğilimindedir. Onlar genellikle ülkelerinin en iyileri ve en parlaklarıdır ve sonunda şeytani bir sistemi içeriden değiştirmenin hiçbir ümidi olmadığına karar verirler.
Son aylarda, Gleb Karakulov Kazakistan’da bir iş gezisindeyken kaçtı. Karakulov, Kremlin’in Federal Koruma Teşkilatı’nda yüzbaşıydı. Birimi, nereye giderse gitsin Putin için güvenli iletişim kurmaktan ve korumaktan sorumluydu. Yurtdışında 180’den fazla gezide Putin ile seyahat etti. Yakın tarihli bir röportajda Karakulov, “Cumhurbaşkanımız savaş suçlusu oldu” yorumunu yaptı. Putin’i izole ve paranoyak olarak nitelendirdi. Putin’in cep telefonu veya internet kullanmadığını, aynı odada olacakların iki haftalık karantinaya tabi olmaları konusunda ısrar ettiğini ve genellikle zırhlı trende seyahat eden uçaklardan kaçındığını bildirdi. Karakulov’a göre, “Aldığı tüm bilgiler sadece kendisine yakın kişilerden. Yani bir tür bilgi boşluğunda yaşıyor… Patolojik olarak hayatından endişe ediyor. Etrafını aşılmaz bir karantina bariyeri ve internetten herhangi bir bilgi eksikliği ile çevreledi.”
Bazı açılardan Karakulov’un kaçma kararı, 1917 Bolşevik devriminden sonra Batı’ya gelen ilk sığınmacı olan Boris Bajanov’unkine benziyor. Bajanov, Britanya Hindistan’ına kaçtığı 1928 yılına kadar Stalin’in kişisel sekreteriydi ve Sovyet Politbüro’sundaydı. Bajanov, Kremlin’in Britanya İmparatorluğu’nu Sovyetler Birliği’nin “ana düşmanı” olarak gördüğünü bildirdi. Propaganda ve ajitasyonun, savaş çıkarsa kazanmanın daha kolay olması için İngiltere’yi içeriden zayıflatma stratejisinin bir parçası olarak Kremlin’in ana silahları olduğunu kaydetti. Sovyet kültürel ve diplomatik kurumları propaganda, casusluk, suikast merkezleri ve endüstriyel ve siyasi huzursuzluğu körükleme araçlarıydı. Bajanov’a göre amaçları, “Batı’daki eğitimli kişilerin gözlerine toz atarak” batılı entelektüelleri kandırmaktı. Sovyetler Birliği’nin, iç muhalefeti bastıran ve yabancı dezenformasyon yayan bir terörist rejim olduğu, çünkü dünya gerçeği bilse hayatta kalamayacağı konusunda uyardı.
Gelecek on yıllarda, sığınmacılar ardı ardına aynı mesajla Batı’ya geldi. Kremlin, kitlesel gözetleme yeteneğine sahip, algılanan iç tehditleri yok etme yetkisine sahip ve yabancı düşmanlara amansız saldırı niyetinde olan acımasız bir polis devleti yaratmıştı.
1960’ların başında Sovyet askeri albayı Oleg Penkovsky, ABD ve İngiltere adına casusluk yaparak, Başkan Kennedy’nin Küba füze krizinde yön bulmasını sağlayan istihbaratı sağladı. Penkovsky, Sovyet sistemini yok etmek için o kadar motive olmuştu ki, Moskova’nın merkezindeki Kremlin’in yakınına bir nükleer cihaz yerleştirmeyi bile teklif etti.
1980’de kıdemli KGB subayı Victor Sheymov ABD’ye sığındı. Diğer pek çok şeyin yanı sıra Sheymov, KGB’nin Papa’yı öldürme planları, KGB’nin Afgan Devlet Başkanı’na yönelik suikastının ayrıntıları ve Moskova’daki Amerikan Büyükelçiliği’ne büyük teknik sızmaya neden olan büyük çaplı teknik sızma hakkında istihbarat aktardı. ABD hükümeti yeni, güvenli bir diplomatik tesisi yıkmak ve inşa etmek için milyarlar harcayacak. Sheymov parlak bir analistti ve başarılı bir ABD’li iş adamı oldu. Gizli dosyalara erişimi olan KGB’nin içindeyken Sheymov, Sovyet sistemini inceledi ve sorunun liderliğin yolsuzluğundan çok daha fazlası olduğu sonucuna vardı. “Sistemdeki kötülük temeldi, doğasında var.” KGB’nin kendi kurumu hakkında “Sovyet halkını savunması gerekiyor ama öyle değil. Onların ve tüm dünyanın aleyhine çalışıyor.” O ve ailesi, sisteme olabildiğince çok zarar vermek için yakalanma ve ölüm riskini göze aldı.
New York City’deki KGB misyonunun başkanı Sergei Tretyakov, karısı ve kızıyla birlikte 2000 yılında ABD’ye sığındı. Sovyetlerin Birleşmiş Milletler’e ve diplomatlarına sızmasının ayrıntılarını aktardı. O, Rus istihbarat servislerinin en üst basamaklarına yazgılı görünen, hayattan daha büyük bir figürdü. Tretyakov başlangıçta Sovyetler Birliği’nin düşüşüne yol açan değişikliklerin yeni, demokratik ve güçlü bir Rusya’ya yol açacağı konusunda iyimserdi. Ancak Tretyakov hızla umudunu kaybetti. “Ülkeyi ne tür insanların yönettiğini ve yönetmekte olduğunu ilk elden gördüm. Onlara hizmet etmenin ahlaksız olduğu sonucuna vardım… Rusya, liderliği tarafından defalarca tecavüze uğradı ve yağmalandı. Ben bu sürece, bir grup ahlaksız suçlu tarafından gerçekleştirilen Rus halkının soykırımı diyorum… Verdiğim istihbarat bilgilerinin yalnızca, herhangi bir gelişme belirtisi göstermeyen, tamamen yozlaşmış siyasi sisteme katkıda bulunmak için kullanıldığını fark ettim.”
Demokrasilerde güvenlik hizmetleri vatandaşlarını korumak için vardır; Rusya’da ise tek amaçları rejimi iktidarda tutmaktır. Kökleri devrimci olan ülkeler genellikle ulusal güvenlik yerine güçlü bir rejim güvenliği sistemi yaratırlar. Kuralları gayri meşru ve herhangi bir iç muhalefeti yok etmek için güçlü bir güce ihtiyaçları var. Ne pahasına olursa olsun liderliği korumakla ilgilidirler. Ülkeye maliyeti kahrolsun.
Gerçekten de Sovyet kurucu babaları, Çarlık hapishanelerine girip çıkan teröristlerdi. Bugün bile onları yeraltı devrimci isimleriyle tanıyoruz – Lenin, Stalin, Troçki. Büyük Rus topraklarını siyasi bir darbeyle ele geçirdiklerinde, tüm potansiyel muhalifleri tutuklamaları veya öldürmeleri gerektiğini biliyorlardı. Lenin’in ilk eylemi, “acımasız kitlesel terör” çağrısında bulunan ve muhalefet partilerinin derhal tutuklanmasını emreden güçlü bir kişisel güvenlik servisi (Çeka) yaratmak oldu. Çeka’nın lideri alenen, “Biz organize terörü savunuyoruz… bu açıkça kabul edilmelidir. Çeka, kılıcı bazen tesadüfen masumların kafasına düşse bile devrimi savunmak ve düşmanı yenmek zorundadır.”
Rus güvenlik servisleri devlet içinde sorumsuz bir devlet haline geldi. Geçen yüzyılda on milyonları öldürdüler ve hapse attılar ve eski KGB subayı Vladimir Putin’in yönetim sistemi nedeniyle bugün hala hayatta ve iyi durumdalar. Kremlin savaşa, yalanlara ve cinayete bulaşıyor. Biz Batı’da bunu amansız bir yıkım, sabotaj, ajitasyon, dezenformasyon ve hatta suikast içeren amansız bir siyasi savaş biçiminde deneyimliyoruz. Rus vatandaşları siyasete giremiyor ve hafif eleştiriler için bile hain olarak hapsedilme veya öldürülme tehdidi altında.
Batılı liderler ve diplomatlar, sistemi geliştirme umuduyla uzun süredir Kremlin ile çalışmanın bir yolunu bulmaya çalışıyorlar. Ukrayna savaşı sonunda pek çok kişiyi Putin’in asla değişmeyeceğine ikna etti. Yıllar boyunca güçlü uyarılarla bize gelen yüzlerce cesur Rus’u dinleseydik, 2022’den çok önce Putin’in çürümüş sistemini reforme etmenin aptalca bir iş olduğunu bilirdik. Rus güvenlik güçleri halk üzerindeki gücünü koruduğu sürece, Rusya hiçbir zaman uluslar ailesinin güvenilir bir üyesi olmayacaktır.
TIME’dan Daha Fazla Okunması Gerekenler
Kaynak : https://time.com/6281663/russia-vladimir-putin-defectors/